منابع منطقه ای در زمینه حمایت از طرح ها و مدل های صنعتی

منابع منطقه ای در زمینه حمایت از طرح ها و مدل های صنعتی را در متن زیر مطالعه خواهید کرد و در صورت داشتن سوال در زمینه ثبت طرح صنعتی ما در مجتمع حقوقی ایلیا پاسخگوی شما خواهیم بود.

راهنمای منابع منطقه ای در زمینه حمایت از طرح ها و مدل های صنعتی

در زمینه منابع منطقه ای می توان به ضوابط اتحادیه اروپا در زمینه حمایت از طرح ها و مدل های صنعتی اشاره کرد.

اتحادیه اروپا در تاریخ 13 اکتبر 1998 دستورالعملی را به منظور حمایت حقوقی و قضایی از طرح ها و مدل های صنعتی، صادر کرده است که اعضاء و دولت های اتحادیه باید این متن یا دستورالعمل را تا قبل از28 اکتبر 2001 در کشور خود رعایت کنند.

متن دستورالعمل مبتنی است برهماهنگی بین رویه و عملکرد قضایی کشورهای مختلف که باعث تحولات قابل توجهی در حقوق کشورهای اروپایی، از جمله در کشور فرانسه شده و مقرراتی در سطح اتحادیه اروپا دردست بررسی قرار گرفته است.

با این هدف که در قلمرو تمام کشورهای عضو اتحادیه اروپا، مقررات و ضوابط واحدی در زمینه حمایت از طرح ها و مدل ها، حاکم گردد. البته به موجب ضابطه شماره 94-3295 مورخ 22 دسامبر 1994 معیارهایی برای ورود و خروج کالاهای زیان بار برای بعضی از حقوق مالکیت فکری پیش بینی شده بود که بر اساس مقررات شماره 99-241 مورخ 25 ژانویه 1999 به منظور جلوگیری از جعل و تزویر نسبت به طرح ها و مدل های ثبت شده، تغییراتی به عمل آمد.

نقش و تاثیر فراوان مقررات و ضوابط اتحادیه اروپا در زمینه حقوق ناشی از طرح ها و مدل های صنعتی باعث شد که مقررات و ضوابط جدیدی به موجب مصوبه 6/2002 مورخ 12 دسامبر 2001 به وجود آید و مندرجاً از طریق قرارداد الحاق کشورهای اروپایی، اصلاحاتی در این ضوابط صورت گیرد.

ضوابط و مقررات اتحادیه اروپایی سب شد که در زمینه ثبت بین المللی طرح ها و مدل ها و حقوق ناشی از طرح ها و مدل های صنعتی، واگذاری، اسقاط حقوق مربوط به آن ها و به طور کلی چگونگی حمایت از طرح ها و مدل ها، همانند مارک های صنعتی بین کشورهای عضو اتحادیه از جهت تصویب قانون، عمل کرد مراجع قضایی و ایجاد رویه قضایی مشترک و عملکرد اداری، هماهنگی ارزنده ای به وجود آید.

ایران تا جایی که بررسی شد با کشورهای منطقه در زمینه طرح های صنعتی معاهده ای تا کنون منعقد نکرده است ولی در تاریخ 24 فوریه 1930 میلادی برابر 5/12/1308 شمسی بین دولتین ایران و آلمان قرارداد حمایت تصدیق نامه های اختراع و علائم صنعتی یا تجاری و اسامی تجاری و طرح ها و حقوق مالکیت صنعتی و ادبی امضاء شد و قانون اجازه مبادله قرارداد مذکور در تاریخ 13/8/1309 تصویب و به دولت اجازه داده شد تا نسبت به مبادله نسخ آن اقدام نماید.

به موجب این قرارداد، اتباع و کشورهای هریک از طرفین متعاهدین، در خاک طرف متعاهد دیگر، از همان حقوقی بهره مند می شوند که اتباع و شرکت های مملکت متوقف فیها راجع برتصدیق نامه های اختراع، علائم صنعتی یا تجارتی و اسامی تجارتی و طرح ها و حقوق مالکیت صنعتی و ادبی یا اجرای مراسم مقرره در قوانین جاریه مملکت متوقف فیها استفاده نمودند و طرفین متعاهدین برای حفظ حقوق مذکور در فوق، تعهد کردند که مجازات های لازم برای موارد نقض حقوق مزبور مقرر دارند.

قرارداد حمایت از طرح ها و مدل های صنعتی

این قرارداد در دو نسخه اصلی به زبان فرانسه تنظیم و تحریر شده بود و تا انقضای مدت قرارداد اقامت که در 17 فوریه 1929 بین طرفین متعاهدین امضاء شده بود قابلیت اجرا داشت.

با توجه به مفاد ماده 9 قانون اجازه مبادله قرارداد بازرگانی بین ایران و آلمان مصوب 30/9/1334 ، قرارداد مورخ 24 فوریه 1930 (5/12/1308) با انقضای مدت قرارداد اقامت17 فوریه 1929 پایان یافت و تمایل طرفین متعاهدین بر این بود که به محض فراهم شدن امکانات لازم، مجددا قرارداد حمایت پروانه های اختراع و علائم کارخانجات یا علائم تجارتی واسامی تجارتی و طرح ها و حقوق مالکیت صنایع ظریفه و حقوق ادبی منعقد شده در 24 فوریه 1930 به مرحله اجرا در آید و برابر بند یک صورت مجلس ضمیمه موافقت نامه همکاری اقتصادی و فنی ایران و آلمان، طرفین متعاهدین، پای بندی خود را به اجرای قرارداد حمایت اشاره شده اعلام کردند ولی در حال حاضر بعید است که این قرارداد اعتباری داشته باشد.

در ماده 3عهدنامه مودت و اقامت ایران و اسپانیا که قانون مربوط به آن در تاریخ 29/1/1336 تصویب شد، طرفین متعاهدین اظهار تمایل کرده بودند که در زمینه حمایت از مالکیت ادبی، هنری، تجارتی، صنعتی و علائم صنعتی و گواهی نامه های اختراع، قراردادهایی منعقد سازند ولی ظاهراً چنین قراردادهایی به امضاء طرفین نرسیده است.

در ماده 17 از قانون راجع به قرارداد بازرگانی ودریانوردی بین دولتین ایران و ایتالیا مصوب 20/9/1337 آمده است که:« راجع به حمایت متقابل گواهی نامه های ثبت اختراع و مسطوره ها و نمونه های صنعتی و علائم تجارتی و صنعتی و اسامی و عناوین صنعتی و مالکیت ادبی و هنری، طرفین معظمین متعاقدین مقررات قراردادهای چندجانبه را که به امضای آن ها رسیده وراجع به این موارد می باشد، در قلمرو خود اجرا خواهند کرد.

به علاوه موافقت می شود که اتباع هریک از طرفین معظمین متعاهدین در قلمرو طرف دیگر از همان حمایتی که اتباع داخله از آن راجع به هرچه که مربوط است به مالکیت ادبی، صنعتی، هنری و علائم تجارتی و صنعتی بهره مند می باشند، برخوردار خواهند بود مشروط براین که تشریفات مقرره در قوانین داخلی را در این باب انجام دهند». به نظر می رسد در حال حاضر این قرارداد نیز اعتباری ندارد.

با توجه به آنچه گذشت، هرچند در منطقه ای که ایران در حوزه آن قراردارد، اتحادیه ای شکل نگرفته ولی کشور ایران به اهمیت معاهدات بین دولت ها در زمینه های از جمله در موضوع مالکیت صنعتی، توجه کامل داشته است و ممکن است در آینده نیز به ارزش و اهمیت این گونه معاهدات توجه لازم مبذول گردد که بستگی کامل به تصمیمات منطقی و عاقلانه امور دارد.