مفقود شدن اسناد در وجه حامل

برای کسب اطلاع در زمینه مفقود شدن اسناد در وجه حامل در ادامه متن زیر مجتمع ثبتی ایلیا راهنمای حقوقی شما خواهیم بود. در ادامه نکات حقوقی را ارائه می کنیم.

در صورت تمایل به اطلاع در زمینه انواع چک و مندرجات الزامی چک می توانید به مقاله مرتبط با آن مراجعه کنید.

نکات مفقود شدن اسناد در وجه حامل

•  اسناد در وجه حامل که دارای کوپن هستند.

اسناد حامل کوپن دار: کوپن هایی به ضمیمه سند می باشد که این کوپن ها برای دریافت سود ماهانه در اختیار دارنده سند است.

هر گاه این سند گم شود دارنده آن حق دارد درخواست ابطال آن را بدهد و اگر مقام صلاحیت داری به مدیون سند دستور عدم پرداخت وجه سند گم شده را بدهد ولی مدیون وجه آن را پرداخت کند، مدیون را در مقابل ثالثی که ممکن است مالک واقعی سند باشد بری الذمه نمی کند

دادگاه صالح برای درخواست ابطال سند دادگاه محل اقامت مدیون است.

هر گاه دادگاه ادعای مدعی را قابل اعتماد دانست به دارنده سند مجهول در روزنامه رسمی سه بار اخطار می کند. وقتی از اولین اعلام سه سال بگذرد دادگاه حکم بطلان سند را صادر می کند.
اگر پس از اخطار، دارنده سند پیدا شود و آن را ارائه دهد. دادگاه به مدعی مهلت مناسبی می دهد که ادعای گم کردن را ثابت کند و اگر نتوانست، وجه سند به دارنده تحویل داده می شود.
هرگاه کار به ابطال سند برسد باید در روزنامه رسمی یا به هر وسیله ای که دادگاه صلاح بداند به اطلاع عموم مردم رسانده شود.

•  مفقود شدن سند حامل بدون کوپن

محکمه در صورتی که ادعای مدعی گم کردن سند را قابل اعتماد بداند حکم میدهد مدیون در موعد سررسید سند وجه آن را به حساب صندوق دادگستری بپردازد.

اگر در مدت قبل از مرور زمان اسناد حامل سند ابراز شد دادگاه به مدعی مفقود شدن سند مهلتی می دهد تا ادعای خود را ثابت کند و اگر ثابت کرد که وجه به او داده میشود و اگر در مدت مرور زمان سند ابراز نشد وجه آن به مدعی پرداخت خواهد شد.

• قبض انبار

انبار عمومی مؤسسه ای است بازرگانی که به منظور قبول امانت و نگهداری مواد اولیه با موافقت هیأت نظارت بر انبارهای عمومی و آئین نامه های مربوطه ، به صورت شرکت سهامی بر طبق مقررات ایران به ثبت رسیده باشد.

انبارهای عمومی در مقابل به امانت گرفتن کالاها سندی صادر می کنند که از دو قسمت تشکیل شده است ۱- قبض رسید ۲- برگ وثیقه که به قبض انبار موسوم است و به آن وارانت نیز می گویند.

قبض انبار سندی است شبیه سفته که با امضای آن بازرگان متعهد می شود مبلغ معینی را در سررسید معین به دارنده آن بپردازد.

تفاوت قبض انبار با سفته در این است که اگر متعهد به موقع وجه قبض انبار را نپردازد دارنده آن می تواند از طریق ثبت محل، کالای موجود در انبار را به نفع خود بفروشد و طلب خود را بردارد.

قبض انبار وسیله ایجاد وثیقه به نفع دارنده سند است.

ظهرنویسان قبض انبار مانند ظهرنویسان سفته دارای مسئولیت تضامنی هستند و هرگاه قیمت کالاهای انبار برای پرداخت کفایت نکند دارنده می تواند به ظهرنویسان مراجعه کند.

چنانچه اولین ظهرنویسی در دفتر انبار به ثبت رسیده باشد دارند؛ وثیقه می تواند ده روز پس از انقضای موعد مذکور در برگ وثیقه برای وصول طلب خود فروش کالای مذکور را از اداره ثبت درخواست کند اداره ثبت موضوع را به اطلاع انبار می رساند و به بدهکار ابلاغ می شود و چنانچه تا یک ماه از تاریخ ابلاغ اجراییه بدهکار بدهی خود را نپردازد به فروش وثیقه از طریق حراج اقدام می شود.

چنانچه دارنده برگه وثیقه تا یک ماه از تاریخ سررسید تقاضای اجرا نکند حق مراجعه او به ظهرنویسان قبلی نسبت به بقیه طلب خود در صورت کمبود ساقط خواهد شد.

اسناد در وجه حامل مفقود شدن

دارند؛ هر سند در وجه حامل مالک آن است و برای مطالبه آن محق محسوب می شود.

مدیون سند در وجه حامل در مقابل اخذ سند مکلف به تأدیه وجه آن است

این سند در وجه حامل یا مدنی است یا تجاری و تجاری یا مدنی بودن آن، به این بستگی دارد که سند برای امور تجاری صادر شده یا مدنی.

سندهای حاملی که تجار صادر می کنند تجاری محسوب می شود مگر اینکه خلاف آن ثابت شود.

سند در وجه حامل با قبض و اقباض منتقل می شود.

از اسناد در وجه حامل می توان برای جلب سرمایه گذاری های اشخاص استفاده کرد.

در حقوق ایران سفته و چک از اسناد حامل اند که دارای قانون ویژه ای هستند، علاوه بر این ها سهام شرکت های سهامی که بی نام می باشند نیز جزو اسناد حامل می باشند.

اوراق قرضه بی نام را می توان به صورت سند در وجه حامل صادر کرد.