حقوق انگلستان در زمینه ثبت شرکتها

حقوق انگلستان را در زمینه ثبت شرکتها میداند؟ تا سال ها ثبت شرکت در انگلستان انجام نمیشد اما حال بیشتر تقاضا ها برای ثبت شرکت در این کشور رو به فزونی است، توضیحات تکمیلی در خصوص حقوق انگلستان در زمینه ثبت شرکتها را در ادامه به شما ارائه می دهیم تا یاری رسان شما باشد.

ثبت شرکت در انگلستان

در انگلستان مدتها از تأسیس شرکت استقبال نمی شد و حتی در سال ۱۷۲۰ قانون بابل تاسیس شرکت ها را ممنوع اعلام کرد و این ممنوعیت تا سال 1824 ادامه داشت.

شکوفایی انقلاب صنعتی در دهه ۱۸۲۰ زمینه را برای تغییر فضای حقوقی حاکم بر فعالیت های اقتصادی فراهم نمود.

از این رو، محدودیت ها برای ثبت شرکت در انگلیس به تدریج برداشته شد و شرکت های عملی ایجاد شدند تا این که قانون شرکت های سهامی در سال 1844 به تصویب رسید که با تشریفات ثبتی ساده ای چارچوب و امکان تاسیس شرکت را فراهم ساخت.

تصویب قانون مسئولیت محدود در سال 1855که مسئولیت سهامداران را محدود به میزان سرمایه آنها در شرکت نمود، در کنار تشریفات ساده ثبت، که بعدا در قانون شرکتهای سهامی مصوب 1856، قوانین بعد و سرانجام در قانون شرکت ها مصوب 2006 حفظ گردید، باعث افزایش تعداد شرکت های ثبت شده گردید.

در حال حاضر قانون اخیر، در خصوص رژیم حقوقی حاکم بر شرکتهای تجاری از جمله مسئله ثبت آنها حکم فرماست.

در حقوق، ثبت شرکت در انگلیس عبارت شرکت تجاری در دو مفهوم عام و خاص به کار می رود. مفهوم عام آن علاوه بر شرکتهای تعریف شده در قانون شرکت های ۱۹۸۵، «مشارکتها» را نیز در بر می گیرد.

اما، حقوقدانان انگلیسی غالبا از اصطلاح «شرکت ها» یا «حقوق شرکت ها» معنای خاص آن را که حوزه ای متمایز از مشارکتها است، مد نظر قرار می دهند.

در بند ۱ قسمت یک قانون سال ۱۹۸۵ انگلستان شرکت به شرح زیر تعریف شده است: «شرکت اجتماع دو یا چند شخص است برای هدفی مشروع، که ممکن است با ذکر نام خود در اساسنامه و یا به طریق دیگری با رعایت مقررات قانون شرکت ها ناظر به ثبت شرکت، شرکتی را با مسئولیت محدود یا بدون مسئولیت محدود تاسیس نماید».

شرکت ها را در حقوق انگلیس به گونه های مختلف تقسیم بندی کرده اند شرکت های با مسئولیت محدود و شرکت های با مسئولیت نامحدود، شرکت های خاص و شرکت های عام، شرکت های انتفاعی و شرکت های غیر انتفاعی، شرکتهای فهرست شده و فهرست نشده، شرکت های با مسئولیت محدود به میزان سرمایه یا سهام و مسئولیت محدود به ضمانت پرداخت، شرکت های ثبت شده مطابق قانون شرکت های 1985 و شرکت های ثبت نشده، شرکت های خرد و سایر شرکت ها.

تفاوت انواع شرکت ها به معنای خاص در قسمت های 3 و 4 قانون سال 2006به شرح زیر اعلام شده است: چنانچه مسئولیت شرکای شرکت محدود به مبلغ سهام آنان که هنوز پرداخت نشده است، باشد، چنین شرکتی، شرکت با مسئولیت محدود به سهام» است.

اما، اگر مسئولیت شرکای شرکت محدود به مبلغی است که آنها تعهد به مشارکت در دارایی شرکت در صورت انحلال آن نموده اند، چنین شرکتی «شرکت مسئولیت محدود به ضمانت پرداخت» می باشد.

چنانچه برای مسئولیت شرکای شرکت محدودیتی وجود نداشته باشد، چنین شرکتی با شرکت مسئولیت نامحدود» تلقی می شود. تأسیس شرکت با مسئولیت نامحدود بر اساس ضمانت پرداخت ممنوع است.

شرکت عام شرکتی است که مسئولیت شرکاء محدود به سهام یا محدود به ضمانت پرداخت گردیده و دارای سهم است. در سند تأسیس چنین شرکتی قید سهامی عام لازم است.

شرکت خاص شرکتی است که عام نباشد. تفاوت بنیادین شرکت های خاص و عام این است که تنها شرکت های عام می توانند مردم را دعوت به پذیره نویسی سهام نمایند.

قسمت ۷۵۵ قانون شرکت های مصوب 2006شرکت های خاص را منع می کند از این که سهام را به عموم پیشنهاد دهند یا واگذار کنند و یا تعهد به واگذاری آن نمایند.
مشارکت ها در حقوق انگلستان مشمول قوانین شرکت ها نیستند و قانون مشارکت های سال های ۱۸۹۰، ۱۹۰۷ و ۲۰۰۰ بر آنها حاکم است.

عده ای از حقوقدانان ایرانی مشارکتها در حقوق انگلستان را قابل تطبیق با شرکت های تضامنی در حقوق ایران دانسته اند، اما برخی دیگر آن را مفهومی متفاوت و دارای پیچیدگی های خاص تلقی کرده اند.

در قانون مشارکت های سال ۲۰۰۰ تحولات بنیادینی در مفهوم مشارکت بوجود آمده است: جدایی شخصیت مشارکت از اعضا، مسئولیت محدود شرکاء به آورده آنها و تشکیل شدن از طریق ثبت از جمله این تحولات است که آنها را به شرکت ها نزدیک کرده است.

با این همه دو ویژگی مشارکت ها را از شرکت ها جدا می سازد: نخست این که بر خلاف شرکت ها، در مشارکت ها از تک تک اعضاء مالیات دریافت می شود. دوم این که مرز میان شراکت و مدیریت وجود ندارد و شرکاء حق دخالت و تصمیم گیری در اداره امور را دارند.